Interviews met trouwe vrijwilligers
Het Akoestival wordt volledig georganiseerd door vrijwilligers. Waarvan een aantal die zich al heel veel jaren inzetten om het Akoestival mogelijk te maken.
Een aantal van deze medewerkers willen we graag aan je voorstellen.
Ton van der Meer
Heb jij een leuke quote voor ons? Iets wat het Akoestival goed samenvat?
Ja, ik heb er over nagedacht, maar ik heb ook een beetje ruggespraak gehouden. Toch heb ik een quote die ik leuk vind: “Akoestival is Woodstock aan de Singel” Dat vind ik een goede en toepasselijke uitspraak.
Klinkt goed! Maar vertel eens, wie ben jij eigenlijk?
Ik ben Ton van der Meer, 74 jaar oud en pensionado. Maar ik zie mezelf niet als iemand die achter de geraniums zit. Ik blijf lekker actief. Ik ben nog steeds betrokken bij het Akoestival, en ik probeer fit te blijven door hardlopen, gitaarspelen en… het pesten van mijn kleinkinderen.
Wat mooi dat je zo actief bent! Kun je ons iets vertellen over wat je precies doet voor het Akoestival?
Zeker. Ik ben vooral bezig met de opbouw van het terrein. Meestal begin ik een dag of twee voor het festival. We zorgen dat bijvoorbeeld de fietsenstalling klaarstaat en regelen allerlei praktische zaken. De laatste jaren help ik ook veel met de bootjes die bij het festival betrokken zijn. We treffen dan voorbereidingen en na afloop breken we alles weer af. Daarnaast was ik als bestuurslid ook verantwoordelijk voor de veiligheid; ik hield een oogje in het zeil. Met het groeien van het festival is dat steeds belangrijker geworden.
En op de dag zelf loop ik ook met regelmaat even langs de EHBO, de verkeersregelaars, de toiletjuffrouw en andere vrijwilligers.
Dat klinkt als een behoorlijke klus. Moet je soms ook creatief zijn om alles in goede banen te leiden?
Haha, ja, soms moet je inderdaad op allerlei plekken tegelijkertijd zijn. Het is echt een kwestie van alert blijven en zorgen dat er geen gekke dingen gebeuren.
Wat is voor jou de belangrijkste reden dat je je wilt inzetten voor het Akoestival?
Dat is toch vooral mijn liefde voor muziek. Ik ben mijn hele leven al gek op muziek, maar tot 2005 was ik vooral een luisteraar. Toen ben ik gitaar gaan spelen, en ik werd ook bestuurslid bij het Akoestival. Toen dacht ik: ik moet iets gaan doen, ik kan niet alleen maar toekijken. Een buurman vroeg ook: “Is dit niks voor jou?” Nou, dat was het zeker!
Hoe lang ben je actief geweest in het bestuur?
Ongeveer tien jaar. Dat was een mooie periode, maar op een gegeven moment vonden we dat het tijd was om plaats te maken voor nieuw bloed. Er waren ook wat veranderingen binnen het bestuur, wat voor mij de doorslag gaf om te stoppen. Maar het was altijd een hele leuke tijd.
Heb je nog een mooie herinnering of anekdote die je met ons wilt delen?
Eerlijk gezegd moest ik tijdens het festival vaak overal tegelijk zijn, dus ik heb minder van de muziek kunnen genieten dan ik eigenlijk wilde. Ik liep constant langs alle vrijwilligers, de verkeersregelaars, de mensen bij de toiletwagen, ik vond het belangrijk om te checken of iedereen het naar zijn zin had en of ze nog even iets wilden eten of drinken. Dat maakte het voor mij ook leuk, al was het hectisch.
Begrijpelijk dat je dan minder tijd had om te luisteren, maar het klinkt alsof je echt betrokken was. Heb je nog iets dat je wil meegeven aan onze lezers, misschien over de toekomst van het festival?
Zeker, ik hoop dat het Akoestival nog lang kan doorgaan. Ik kom zelf ook graag nog even langs in het Bierhuys waar je altijd weer nieuwe mensen leert kennen en dat voelt als een verrijking voor mij. Muziek blijft belangrijk voor me, ik blijf ook bescheiden verder spelen, soms kort, soms wat langer. Het is heerlijk ontspannend en leuk om te doen, ook op mijn leeftijd!
Fantastisch om te horen dat je zo van muziek geniet en actief blijft. Bedankt voor je tijd en verhalen.
Graag gedaan!
