Interviews met trouwe vrijwilligers

Het Akoestival wordt volledig georganiseerd door vrijwilligers. Waarvan een aantal die zich al heel veel jaren inzetten om het Akoestival mogelijk te maken.
Een aantal van deze medewerkers willen we graag aan je voorstellen.

Adriaan Slob 

Adriaan, heb jij een leuke quote voor ons?
Poeh, dat vind ik moeilijk. Ik heb er wel over nagedacht, maar ik vind het lastig om daar echt één quote van te maken. Mijn insteek is eigenlijk: laat zoveel mogelijk mensen meedoen met muziek, want muziek verbindt mensen. Maar hoe ik dat in een mooie quote moest gieten, wist ik niet zo goed. Ik heb het zelfs nog even voorgelegd aan Chat GPT. Uiteindelijk kwam ik uit op iets als: Akoestival is muziek dat verbindt. Het gaat niet om wie de beste is of zo, maar om samen muziek maken. Dan groeien er dingen.

Dat klinkt mooi. En voor jou persoonlijk?
Voor mij betekent muziek zowel verbinding als ontwikkeling. Ook voor mijn eigen muzikale ontwikkeling.

Mooie insteek. Maar niet iedereen kent jou: wie ben jij eigenlijk?
Ik ben Adriaan Slob, 69 jaar, volgend jaar word ik 70! Ik speelde altijd wel gitaar, maar ben eigenlijk pas echt met muziek voor publiek in aanraking gekomen via ’t Bierhuys. Daar heb ik voor het eerst opgetreden voor vreemde mensen. Dat werd gestimuleerd door mensen als Martin Voogd en bassist Hans Huberts. Met hen kon je gewoon spelen, en zij haakten meteen in. Zo ben ik begonnen. En dat doe ik nog steeds met plezier.

Dus muziek is voor jou breder geworden dan alleen thuis of in familiekring.
Ja precies, het is uitgebreid. Voor mij is muziek dus echt verbinding én leren. En dat draag ik ook uit op de open podiumavonden, waar ik anderen stimuleer om mee te doen. Ik ben daarin ook wel dienstbaar: anderen een kans geven vind ik belangrijk. Want ik heb die kans zelf ook gekregen.

En bij Akoestival ben je ook jarenlang actief geweest, toch?
Klopt, ik ben 13 of 14 jaar bestuurslid geweest bij Stichting Open Akoestisch Podium oftewel SOAP. Ik was onder andere verantwoordelijk voor de stroomvoorziening. Dan reed ik met een golfkarretje en kabels over het terrein, haha. En binnen het bestuur hield ik me bezig met de begroting en de financiën. Ook was ik degene van het grote draaiboek. Dat is ooit afgeschaft, maar later weer teruggekomen. Voor mij was het altijd gewoon een hulpmiddel: een houvast zodat je niets vergeet.

En waarom heb je je zo ingezet voor SOAP/Akoestival?
Omdat ik zelf zoveel heb kunnen leren en ontwikkelen door muziek. Dat gun ik anderen ook. Daarom steek ik er graag tijd en energie in.

Dit jaar ben je dus ook weer vrijwilliger?
Ja, ik ben er weer bij. Zolang ik kan, doe ik mee.

Heb je nog een mooie anekdote uit al die jaren Akoestival?
Wat ik altijd leuk vond was dit: ik ben geen ochtendmens, maar de stroom moest om negen uur al klaar zijn. Dan kwam ik net aan, en dan liep Leon al twee uur rond, sjouwend en zingend, helemaal vol energie. Terwijl ik nog wakker moest worden, haha. Dat soort enthousiasme vind ik geweldig.

Tot slot: wat zou je Akoestival en de vrijwilligers willen meegeven?
Ik hoop dat Akoestival nog jaren in deze vorm kan blijven bestaan. Voor mijzelf vind ik de open podiumavonden misschien nog wel belangrijker: daar heb je echt die kleine verbindingen met mensen. Op Akoestival doe je je ding een half uurtje, maar op de podiumavonden maak je meer contact. Ik vind het geweldig om met verschillende mensen muziek te maken en van elkaar te leren. Bijvoorbeeld met Puck, die heel vrij improviseert en iedereen ruimte geeft. Dat probeer ik zelf ook: anderen ruimte geven om een solo te spelen. Dat vind ik belangrijk.

Dank je wel voor dit interview, Adriaan. En bedankt voor al die jaren inzet!
Graag gedaan. Ik hoop nog lang mee te mogen doen!