Interviews met trouwe vrijwilligers
Het Akoestival wordt volledig georganiseerd door vrijwilligers. Waarvan een aantal die zich al heel veel jaren inzetten om het Akoestival mogelijk te maken.
Een aantal van deze medewerkers willen we graag aan je voorstellen.
Rob Westra
Wie ben je?
Rob Westra.
Wat doe je voor Akoestival?
Ik doe de opbouw en de demontage. En als er overdag iets moet gebeuren, dan krijg ik vanzelf een seintje. Dat werkt prima zo.
Is er weleens iets misgegaan?
Niet echt. Nooit iets schokkends in elk geval. Het komt eigenlijk altijd wel goed. We lossen het wel op!
Hoe lang ben je al betrokken bij Akoestival?
Goeie vraag… dat weet ik eigenlijk niet precies. Ik heb laatst een foto uit 2015 gezien, maar volgens mij ben ik al eerder begonnen. Ik denk dat het nu ongeveer 10 jaar is. Of is het al 11, nee 12, misschien al wel 13 jaar!
Het begon allemaal toen ik in Drinkerij ‘t Bierhuis zat op een zaterdagavond. Ferry Jacobs was aan het filmen voor Akoestival. Ik vroeg: “Wat is dat dan?” Ferry legde uit wat het was, en ik zei: “Weet je wat leuk zou zijn? Als ik met m’n boot langs vaar en jij vanaf het dak van de boot filmt.”
En dat deden we dus. De dag erna. Vanaf dat moment ben ik eigenlijk nooit meer weggegaan. Eerst filmen, later meehelpen met alles opbouwen en weer afbouwen.
Wat is de belangrijkste reden dat je je inzet voor Akoestival?
Omdat ik het gewoon leuk vind om te doen. Ik werk ook bij beurzen, dus opbouwen en afbreken past bij me. En het clubje waarmee ik het doe is gewoon heel gezellig.
Wat is je leukste herinnering of anekdote?
De samenwerking met Leon. Dat is altijd lachen, gieren, brullen. Eén jaar was hij er niet bij, toen was hij op vakantie. Dat vond ik echt niet leuk!
Maar ook hoe alles in de loop van de jaren veranderd is. Vroeger moesten we met tuinslangen lopen naar de smoelsmid of de watertoren om water te halen voor de tapinstallaties. Of dat gedoe met die toiletwagen met te weinig druk. Pure nostalgie.
We liepen vroeger te hannesen met tapinstallaties over het veld, toen hebben we een karretje gebouwd. En Ruud Sluis kwam ooit met zijn scootmobiel mét aanhanger, om fusten te vervoeren. Fantastisch toch?
Of die jaren met party tentjes, waar je altijd stokken van kwijt was. Nu hebben we houten kisten gemaakt, werkt stukken beter. Het is allemaal veel professioneler geworden, maar het is nog steeds kneuterig genoeg om leuk te blijven.
Wat ik ook heel leuk vond was die keer dat er een loterij was. We hadden toen een hele berg van die lootjes gekocht. Wij stonden met een groepje bij elkaar toen de nummers werden omgeroepen. En bij elk nummer riepen we al voor de grap: “Ja, ja, ja!” En op een gegeven moment hadden we ‘m dus echt!
Iedereen keek ook meteen zo van: “Ja hoor, daar heb je ze weer…” Maar het was dus serieus dit keer. En ook nog eens de hoofdprijs: een gitaar!
Wat wil je verder nog kwijt?
Ik hoop gewoon dat Drinkerij ‘t Bierhuis nog heel lang blijft bestaan, net als Akoestival. Ik heb het altijd leuk gevonden, met Peter en Monique. Het is een fantastisch festival, niet ingestudeerd, iedereen doet z’n ding en het werkt gewoon. Het voelt alsof je het voor de tweede keer doet, terwijl het al twintig jaar bestaat. Iedereen weet ongeveer wat hij moet doen, het blijft een beetje rommelig maar het staat als een huis. En nu mogen we dit jaar ook nog eens tot 20.00 uur doorgaan!
Heb je nog een quote voor ons?
Rob: Muziek zonder fratsen, sfeer met klasse!