Interviews met trouwe vrijwilligers

Het Akoestival wordt volledig georganiseerd door vrijwilligers. Waarvan een aantal die zich al heel veel jaren inzetten om het Akoestival mogelijk te maken.
Een aantal van deze medewerkers willen we graag aan je voorstellen.

Leon Hofman

Hallo Leon! Heb jij een leuke quote voor ons?
Ja hoor, ik zal er iets van maken. Ik hou zelf van: ‘Niet linksaf, niet rechtsaf, maar recht vooruit!’

Mooie insteek. En wie ben jij eigenlijk?
Ik ben Leon, 48 jaar, geboren en getogen in Woerden. Via mijn vader ben ik een beetje de muziek ingerold. Hij speelde vroeger al in een bandje en doet dat nu weer. Hij was ook altijd gek van muziek, en nu nog. Zelf heb ik altijd ritme in me gehad. Lekker op tafels trommelen, beetje drummen, dat soort dingen. Uiteindelijk kwam ik René Rijlaart tegen, een beetje via de Singeldagen. Hij vroeg me toen eens mee naar ’t Bierhuys. En vanaf dat moment ben ik er eigenlijk ingerold en ook jarenlang vrijwilliger geweest bij Akoestival.

Wat heb je allemaal gedaan voor Akoestival of SOAP?
In het begin eigenlijk van alles. Toen was er nog bijna niks: geen stroom, geen water, geen koelkasten. Peter en Monique regelden de drank en wat tappunten, maar verder moesten we echt improviseren. Ik begon pallets te verzamelen en stukken tapijt bij de Karwei, zodat het achter de taps niet zo’n drassige bende was. Koelkasten regelde ik overal vandaan, ik haalde stroom en haspels bij de gemeente, water uit de enige put bij het oude gemeentehuis. Zo rommelden we maar wat aan met spullen van onszelf. Maar het was wel een prachtige tijd. Later werd alles natuurlijk professioneler, met een grote tent en vaste voorzieningen.

En waarom zet je je in voor Akoestival?
Tja, deels omdat ik ook weleens van huis weg wil, haha. Maar serieus: ik vind het gewoon leuk om dingen te regelen. Als ik hoor dat er een koelkast nodig is, dan ga ik er eentje halen. Dat organiseren en opbouwen past gewoon bij me. We hebben natuurlijk een groot team vrijwilligers, maar niet iedereen heeft twee rechterhanden. En dat hoeft ook niet, want we helpen elkaar. Uiteindelijk is het echt een hecht team geworden.

Het is ook wel handig als jij erbij bent, toch?
Dat zeggen ze wel, ja. Er was één jaar dat ik er niet was, omdat ik een weekendje weg was. Nou, dat was geen succes. Dat was ook de laatste keer dat ik het festival miste. Sindsdien hou ik er altijd rekening mee dat ik er ben met het opbouwen.

Heb je nog een herinnering die je altijd bijblijft?
Zeker. Ik en René waren vaak als eersten op het veld. Ik haalde hem dan met mijn speedboot op, vol gas over het water, met twee bekers koffie. Alleen ging dat niet altijd goed, die koffie lag vaak in het water. Op een gegeven moment dreven er ineens twee bierblikjes naast me. Dus toen maar meteen begonnen met bier, nog vóór we echt begonnen waren. Voor je het wist, hadden we een sixpack op, haha. Daarna kwamen de anderen met koffie en moesten we weer normaal doen. Het waren mooie tijden. En de feestjes daarna in het Bierhuys, samen muziek maken en jammen tot diep in de nacht, dat vergeet ik ook niet snel. Tegenwoordig stopt het allemaal wat eerder, en dat begrijp ik wel met de buren en werk de volgende dag. Maar dat maakt het niet minder leuk.

Het klinkt alsof jullie een sterke vaste kern hebben.
Ja, absoluut. Er zijn wel vijftig vrijwilligers en veel van hen doen het al jaren. Toch komen er ook elk jaar nieuwe gezichten bij, en dat is leuk. Maar de vaste kern vormt echt een team. En achter de schermen gebeurt natuurlijk al heel veel voordat Akoestival begint.

Ben jij zelf ook te vinden op de open podiumavonden?
Niet vaak. Ik kom meestal pas later op de avond. Dan heb ik eerst thuis nog wat tijd met mijn vrouw, even relaxen na werk. En als ik dan naar het Bierhuys ga, pak ik de laatste uurtjes mee en drink ik gezellig een biertje. Ik ben altijd in de weer, dus ik kom altijd wat druk binnenvallen. Dan zeg ik: wacht even tot ik rustig ben, dan kan ik pas kletsen.

Tot slot: wil je nog iets kwijt?
Ik hoop dat Akoestival en de open podiumavonden nog lang blijven bestaan. Muziek maken is goed voor iedereen, je leert van elkaar. Ik ben geen hoogvlieger in drummen, ik heb het mezelf allemaal aangeleerd, maar ik vind het geweldig om samen te jammen. En dat blijf ik doen.

Dank je wel voor dit interview en voor al jouw inzet, Leon.
Graag gedaan!