Interviews met trouwe vrijwilligers

Het Akoestival wordt volledig georganiseerd door vrijwilligers. Waarvan een aantal die zich al heel veel jaren inzetten om het Akoestival mogelijk te maken.
Een aantal van deze medewerkers willen we graag aan je voorstellen.

Roel van der Bij 

Roel, mogen wij van jou een leuke quote?
Ja, ik had er wel verschillende, maar ik vind deze wel een hele leuke: “Akoestival, het leukste gratis muziekfestival voor jong en oud.”

En met wie hebben wij het genoegen?
Ik ben Roel van de Bij, pensionado inmiddels. Ik maak kunst en muziek, en doe vrijwilligerswerk, onder andere bij Samen sterk huis, dat dit jaar ook alweer 20 jaar bestaat. Ik ben ook betrokken bij de Atelierroute.

En wat doe je of heb je gedaan voor Akoestival/SOAP?
Ik ben er bij betrokken geraakt via Willem Jacobs, ook één van de initiatiefnemers. Toen ik nog bij de Muziekacademie speelde met een paar andere Woerdense mannen. Dat was eigenlijk heel uniek. Toen kwam ik al op de zogenaamde Soapavonden. Later, toen Willem ermee stopte, kwam hij bij mij en vroeg hij of ik voorzitter wilde worden. Dit is inmiddels tien jaar geleden.

En vond je dat leuk?
Zeker, het was een hele leuke tijd. Je kunt alleen voorzitter zijn als je goede mensen om je heen hebt die ook taken uitvoeren zoals we dat wilden. Ik heb nooit gevraagd: ‘Heb je dit wel gedaan?’ of ‘Heb je dat wel gedaan?’ Het bestuur van destijds werkte gewoon goed.
Wat was de belangrijkste reden dat je zo betrokken raakte bij de SOAP en het Akoestival?
Muziek! Muziek is eigenlijk het allerleukste. Ik heb altijd in bands gespeeld, en muziek zit in mijn hart.

Als voorzitter werd je natuurlijk ook vaak op straat aangesproken?
Ja, dat was soms een dingetje. Aan de ene kant een voordeel, want je hoort alles wat er speelt. Aan de andere kant ook wel eens lastig. We hadden trouwens ook goede contacten met de gemeente. In de tijd met Victor Molkenboer hadden we dat ook goed voor elkaar.

Waren er ook lastige momenten?
Zeker. Ik kan me nog herinneren dat ik maandagochtend, nadat het Akoestival was geweest, gebeld werd door de gemeente omdat er bijvoorbeeld twee grassprieten krom lagen. Ook had je te maken met mensen die steeds nieuwe veiligheidsregels bedenken enzo. Dat bracht soms gedoe mee, maar daar kon ik goed mee omgaan.

Hoe kijk je terug op het vergaderen en het samenwerken?
Over het algemeen vond ik het heel leuk. Het festival is echt gegroeid. We hadden een goed draaiboek en duidelijke afspraken. En als er iets geregeld moest worden, dan konden we dat aan. Je moest wel zelf aan de bak, want niks komt vanzelf.

Hoe groot was het bestuur?
Het bestuur werd vrij groot, met verschillende mensen die vanuit een ander perspectief meedachten. Dat was nodig om het professioneel aan te pakken, vooral ook qua aankleding en grafische stijl. Helaas is een van onze mensen van toen, Sander Bijlhout, veel te vroeg overleden. Maar we waren ook een hele lange tijd met z’n zevenen. Dat was echt een geoliede machine. Iedereen wist wat hij moest doen en dat gebeurde ook, daar kon je van op aan.

Zijn er dingen waar je op terugkijkt als een leermoment?
Ja, bijvoorbeeld dat je het bestuur misschien beter in subcommissies kan verdelen.

Als je terugkijkt op je hele carrière bij het Akoestival, wat is dan het allerleukste wat je hebt meegemaakt?
Dat is moeilijk te zeggen, er zijn zoveel mooie momenten. Maar ik vind het heel bijzonder dat we destijds de samenwerking met Kunstpark zijn aangegaan. Die samenwerking heeft het festival versterkt, want het publiek van Kunstpark en Akoestival overlappen elkaar.

Wat vond je verder nog leuk aan het festival?
We hebben ook de scholen erbij betrokken, waardoor er veel jonge mensen op het podium stonden. Dat was geweldig om te zien, samen met enthousiaste leerkrachten.

Wat was voor jou een persoonlijk hoogtepunt?
Dat mijn drie zoons samen met mijn neef uit Italië op het podium stonden. De hele familie was bijna compleet. Mijn neef Alex was speciaal ingevlogen, en die jongens hebben fantastisch samen gespeeld.

Wat wil je de organisatie nog meegeven?
Ik wens jullie heel veel succes. Het is knap dat jullie het afgelopen jaar met zo weinig mensen toch zo veel voor elkaar hebben gekregen. Wij weten als geen ander hoe lastig het is om zoiets te organiseren! Ik hoop dat het Akoestival nog lang kan blijven bestaan. Ik snap dat je op een gegeven moment veranderingen moet doorvoeren en ook nieuwe mensen met frisse ideeën moet binnenhalen, vooral jonge mensen.

Tot slot, heb je nog een nabrander?
Dankjewel voor dit interview en voor jullie jarenlange inzet. Het is fantastisch om te zien dat het festival leeft en blijft groeien.